موسیقی فولکلوریک مردم شهرستان رودبار

درفک خبر،

موسیقی از دیر باز و تاریخ کهن این سرزمین در میان این مردم رواج داشته است .آثار بدست آمده در تپه مارلیک و دیگر نقاط رودبار نشان از علاقه گسترده مردم این دیار بدآن می باشد. در تصویر پائین قطعه ای است با نام نوازندگان مارلیک که در چراغعلی تپه روستای نصفی بدست آمده است که در موزه زرکرس مصر ، سن خوزه کالیفرنیا نگهداری می شود دلالت بر این موضوع دارد که این مردم از چه پیشینه ای در موسیقی برخوردار میباشند. موسیقی این مردم را می توان به دو بخش اساسی تقسیم کرد:
1-موسیقی در نوحه خوانی و عزاداری با نام ( برمه لا لا) نوعی خواندن همراه با گریستن که بسیار سوزناک می باشد. هنوز زن های کهن سال در مراسم عزا داری و ترحیم آن را می خوانند.کسانی که دستی بر موسیقی بومی به گویش رودباری دارند می توانند در آوازهایشان از آن بهره بگیرند. یادم نمی رود که چند سال پیش در محضر زنده یاد فریدون پور رضا بودم در موسیقی منطقه رودبار می گفتند در دهه چهل بود که برای کار تحقیقی به روستای تکلیم رفتم و آنجا با اجرای زیبای تعزیه خوان هایی مواجه شدم که گوشه های آن برایم بسیار جالب بود. ذکر این نکته ضروری است که تعزیه خوانی در رودبار در ید طولانی دارد و بنا بر اظهار بیشتر محققین تعزیه جایگاه نخست گیلان را دارد .شایسته است محققین و پژوهشگران در این امر برای جمع آوری و زنده نگهداشتن آن تلاش بایسته ای نمایند. در مرثیه خوانی و عزاداری نوحه هایی خوانده می شود که سبک مخصوص به خود را دارد.البته در سال های اخیر این نوع مداحی کم رنگ شده و رو به زوال است که آن هم تلاش مستمری را میطلبد.

2- موسیقی در مراسم های شادی نظیر عروسی و نوروز
استفاده از یک وسیله ای بنام تشت مسی که آن را برمیگرداندند و با دست بر روی آن میکوبیدند یکی از ابتدایی ترین آلت موسیقی بود. ترانه (هه لی لی لی لی جن ) یا ترانه لیلی جان که یکنفر زن آن را می خواند و دیگران آن را ( واگیر ) همان تکرار می کردند. زنان با پوشش لباس محلی (شلار شوی ) شروع به رقصیدن میکردند که رقص محلی زنان رودبار در گیلان منحصر بفرد بود با دیگر نقاط گیلان متفاوت است .
سنت نوروز خوانی و چوشی ( برای کسی که عازم عتبات عالیات بود می خواندند) از دیگر این مراسم بود. در روز سیزده بدر دختران طناب هایی را به درختان زیتون می بستند و تاب می خوردند در حین آن ترانه ای می خواندند که به آن ( لا لیی لا لا ) به گویش رودباری می گفتند. این سنت از ده پنجاه به اینطرف دیگر از بین رفته است .