‍ شهید اقبالی، مظلومیت یک اسطوره در سرزمین مادری

درفک خبر/ اول آبان (روز گذشته) سالروز شهادت یکی از عزیزترین‌ و‌ شریف ترین فرزندان‌ رودبار، سرلشگر خلبان شهید “سید علی اقبالی دوگاهه” بود، خلبانی که جهان او را تحسین کرد اما در زادگاهش و در سالروز شهادتش آب هم از آب تکان نخورد، شاید اگر او اهل هر جای دیگری غیر از رودبار بود مسئولین برایش سنگ تمام می گذاشتند.

قبل از انقلاب وقتی فقط بیست و چند سال داشت برای آموزش به پایگاه هوائی ویلیامز در ایالت آریزونای آمریکا فرستاده شد، در همان ابتدا استعداد و نبوغ او باعث حیرت متخصصین و اساتید پرواز هواپیماهای جنگی آمریکا شده بود، او در بین بیش از ۴۰۰ دانشجوی خلبانی از کشورهای مختلف جهان رتبه نخست را بدست آورد و بعنوان خلبان نمونه برگزیده شد،

امتیازاتی که او در این پایگاه هوائی بدست آورد شامل رکوردهایی بود که تا آنزمان هرگز در صنعت هوائی ثبت نشده بود از این رو آمریکایی ها به او لقب “سلطان پرواز “داده بودند،

شهید اقبالی درخواست بالاترین مقامات آمریکا، از جمله معاون وزیر دفاع وقت را برای ماندن در آن کشور بعنوان استاد آموزش هواپیماهای جنگی بارها رد کرده و برای خدمت به مردم و کشورش به وطن بازگشت،

در جریان جنگ تحمیلی بارها مراکز مهمی را در خاک عراق هدف قرار داد، صبح یکی از روزها در همان ماههای آغازین جنگ صدام در یک مصاحبه با خبرنگار فرانسوی از پادگانهای عراق از جمله “پادگان العقره” در شمال عراق بعنوان دژی مستحکم سخن گفته بود اما هنوز آفتاب آنروز در عراق غروب نکرده که خلبان رودباری با هواپیمای شکاری بمب افکن خود این پادگان را با خاک یکسان کرد،

ضربات مرگبار او بر پیکر ماشین جنگی عراق باعث شده بود نام او در لیست سیاه صدام قرار گیرد تا اینکه در آخرین پرواز جنگی خود مورد اصابت موشک دشمن قرار گرفته و پس از سقوط دستگیر میشود و بخاطر کینه ای که از او بدل داشتند با طناب او را به دو خودروی جیپ در دو جهت بستند و پیکرش را به دو نیم تقسیم کردند تا به این ترتیب نحوه شهادتش به یکی از تراژیک ترین مرگهای تاریخ نظامی دنیا تبدیل شود.

ای کاش مسئولین ما یادشان نمی رفت تا در سالروز شهادتش و در سرزمین مادری اش هم مراسم یادبود و تجلیلی شایسته از او برگزار می کردند.

🌷نامش ماندگار و یادش بخیر🌷